Zamek został założony w drugiej połowie XIV wieku, jednakże ze względu na brak materiałów źródłowych nie można jednoznacznie ustalić jego założyciela. Za panowania Jerzego z Poděbrad na krótko przeszedł w jego posiadanie. W 1469 roku, już jako własność rodu Zajíców z Házmburka, był oblegany i zdobyty przez wojska królewskie. Kolejne, tym razem szwedzkie oblężenie dotknęło go pod koniec wojny trzydziestoletniej. Fakt, iż zwycięscy Szwedzi z zajętego Návarova wyrządzali w okolicy znaczne szkody, wpłynął na cesarza Ferdinanda III, aby zamek z powrotem zdobył i zburzył. Miało to miejsce w 1644 roku.

Choć historia Navarova jako umocnionej siedziby się skończyła, nastały wielkie ruchy w stosunkach majątkowych. Właścicielami majątku stali się kolejno członkowie znaczących rodów Smiřickich, Valdštejnów i Lamottów. Rozpadający się obiekt posłużył jako źródło materiału do budowy zamku barokowego.

Zamek ma dotąd widoczne prostokątne jądro prawdopodobnie z dwoma bardziej skomplikowanymi budowlami, są w przedzamczu oddzielone dwoma fosami. Czoło przedzamcza umacnia mur szczytowy z dwoma półokrągłymi basztami.

Dolina Kamenicy i ruiny zamku Návarov są dostępne po czerwonym szlaku - Palackiego ścieżką wiodącą z Podspálova do Tanvaldu.

Położenie: 7 km na północny wschód od Železného Brodu, niedaleko Jílové u Držkova. Zamek jest dostępny dla zwiedzających